Postzegels

Gezellige linten, vol gehangen met kleurige kerstkaarten, bevestigd met kneuterige zilverkleurige knijpertjes. Ik ben er fan van. Jammer genoeg zien we dat de laatste jaren steeds minder en worden er steeds meer kaarten digitaal de wereld in gestuurd. Toch gaat er voor mijn gevoel niets boven handgeschreven kerstwensen die bij mij soms nog maanden in de kamer hangen. Misschien een beetje gênant, maar heel eerlijk, ze hangen in werkelijkheid tot in december de nieuwe kaarten van dat jaar weer arriveren. Als je je dan toch over laat halen, om weer eens ouderwets in de pen te klimmen, daarna naar de brievenbus te stappen. Hoe leuk is het dan om persoonlijke postzegels te gebruiken. 

Voor jullie en mijn eigen plezier heb ik er een paar gemaakt die gebruikt mogen worden. Via Post.NL kun je ze af laten drukken.

      

Bemoeizucht of ?

 

Soms word ik zo moe van ze, die mensen die menen zich allerlei vrijheden te mogen veroorloven omdat ik rolstoeler ben, en geloof me, ik ben niet de enige bevolkingsgroep die heeft te lijden onder een dergelijke terreur. Ook jonge moeders en zwangere vrouwen vallen ten prooi aan dat bemoeizuchtig gedrag. 
Zo af en toe komt er in de stad iemand op mij af, legt zijn hand op mijn schouder en fluistert "ik bid voor U mevrouw", ongetwijfeld goed bedoeld, maar bij mij gaan de nekharen rechtop staan, en met een nauwelijks verholen ongeduld schut ik de hand van me af. "Wie geeft jou toestemming me aan te raken" bitch ik in gedachten, maar aan de buitenkant produceer ik een vluchtig lachje, voor ik het aanbod afwijs. 
Erger nog zijn de zedenprekers, die menen mij te moeten vertellen dat het een straf van God is. "Natuurlijk" denk ik dan "ik heb in de baarmoeder al zoveel slechts gepresteerd dat ik daar eens flink voor afgestraft dien te worden".  Ik heb mijn moeder nog eens nagevraagd of ze 9 maanden misselijk was geweest, of ander soort ongemakken had gehad. Ze moest wel een poosje liggen voor een dreigende miskraam.Dat was natuurlijk de misdaad. Ik had het veld moeten ruimen toen werd aangegeven dat ik beter op kon krassen. Onzin allemaal. 
Van de week kwam ik er weer een tegen, bij het vak van het vegetarisch vlees. Als ik dat nu maar braaf een poosje zou eten liep ik met een paar weken weer. Ik heb maar vriendelijk uitgelegd, dat al het vegetarisch vlees van de wereld niet aan kan laten groeien wat er niet is. Hoewel, misschien als je alles op een hoop gooit, er pulp van draait en goed in boetseren bent, je weet maar nooit wat ze tegenwoordig allemaal kunnen..:-) 

Feestje

 

Zaterdag een verjaardagsfeestje, gezellig, veel familie, leuke dingen doen en lekker eten. Alleen wat bezielt ons vrouwen, om in de dagen voor het event, het hele huis op zijn kop te keren, op te ruimen en glanzend schoon te poetsen? Ik vraag het me iedere keer af en toch doe ik het weer. Ik ben niet de enige, mijn oudste dochter doet het, mijn jongste dochter doet het. Ik kan niet geloven dat de Plukvink vrouwen de enigen zijn die dat, misschien uit gewoonte doen. 

Want zeg nou zelf, nog voor het feestje op gang komt, zie je niets meer terug van al je gedane arbeid.  Jassen worden in de gang of op een bed, op een hoop gesmeten. Oke, deze keer is het hoog zomer dus zal het met de jassen wel meevallen, hooguit een vestje hier of daar.  Cadeautjes worden gegeven en uitgepakt, papier opgepropt en in een hoek gesmeten, dat komt wel als alles is uitgepakt, of niet. Er wordt gelachen, gedanst en rondgesprongen, vooral door de jongste jeugd en om de feestvreugde te verhogen nog een krat met speelgoed in de kamer omgekiept. Hier en daar gaat een drinkglas of een bakje nootjes om. Gelukkig zijn er geen huisdieren meer die op tafel springen en een deel van het koud of warm buffet naar binnen schrokken. 

Er wordt in de tuin gespeeld en met mooi weer met water gekliederd en voor je het door hebt glijdt er een natte kleine over je pas gewreven vloer, voetjes vol met modder en pas gemaaid gras. De schoonmaakwoede houdt niet op bij de deur. 

Feestjes, ze zijn oergezellig hoor, maar je krijgt er zo’n troep van. Dus als je huis redelijk netjes is, nooit schoonmaken VOOR een feestje want daarna kun je toch weer aan de slag. Denk dat ik volgende keer mijn eigen advies maar eens op ga volgen. 

De Kledingkast

 

Wie hier vaker komt weet dat de slaapkamer van de man eens flink aangepakt gaat worden, het gaat niet snel, maar het gaat. Volgende week is na het behangen, het laminaat aan de beurt en meteen daaropvolgend staat een nieuwe kledingkast op de nominatie en daar zit hem nu net de kneep of een kneep.

Want wat gaat er in een kledingkast voor mannen. Ik heb het een beetje wetenschappelijk aan proberen te pakken en dus heel internet afgeschuimd, wat een beetje man zoal in zijn kast moet hebben. Dit rijtje bevat geen ondergoed en sokken, die horen er natuurlijk wel bij. 

 

· overhemden   3

· basic Tshirts   4

· broeken         3

· truien            2

· blazer            1

· kostuum        1 

 

Bij de overhemden gaat het al fout. De man heeft er zeker 40 en dan wil ik niet overdrijven, want ik denk dat het er in werkelijkheid 60 zijn. In allerlei soorten en maten en de meest gruwelijke kleuren en dessins. Daar zal dus flink in gekort moeten worden. Overtuig de man daar maar eens van, die net vorige week maar weer eens een overhemdje heeft aangeschaft. 

 

Hoeveel kledingstukken en welke, vinden jullie dat er in de kledingkast van een man hoort te hangen?

Die rijdt niet zo truttig

 

“Jeetje” foeter ik hardop, als we staan te wachten op een automobilist, die van rechts komt “kan die vent niet een beetje voort maken. In de verte zie ik een paar andere auto’s aankomen. Man schiet toch op denk ik, dadelijk kunnen we dat hele blik auto’s, die ze bij het stoplicht hebben opengetrokken, afwachten, trap dat gaspedaal toch eens in. Langzamer en langzamer gaat de auto. “Zullen we voorlangs afslaan” zegt de man ietwat aarzelend. “Doe maar niet joh, stel je voor als die gast ineens door heeft hoe hij gas moet geven” antwoord ik. Tergend langzaam kruipt de auto de bocht om en moeten wij het hem achteropkomend verkeer ook nog voorrang geven. Als we afslaan, gaat de auto, die nog steeds langzaam rijdt, dezelfde kant op als wij gaan. “Uh zou het jongste zoon kunnen zijn? Vraagt de man fronsend. “Nee joh” roep ik vol overtuiging “die rijdt niet zo truttig, echt niet!! “Dit is gewoon weer zo’n zondagsrijder met een groot ego, wat moet je anders met een Volkswagen PLUS”. “Iets compenseren wat ie niet heeft” doet de man er nog een schepje bovenop. Dan slaat de auto onze straat in en stopt voor de deur, het portier zwaait open en jongste stapt uit. “Tja ik kon bij de kruising toch moeilijk HELEMAAL stil gaan staan om jullie voor te laten gaan” roept hij ons tegemoet.