Soms word ik zo moe van ze, die mensen die menen zich allerlei vrijheden te mogen veroorloven omdat ik rolstoeler ben, en geloof me, ik ben niet de enige bevolkingsgroep die heeft te lijden onder een dergelijke terreur. Ook jonge moeders en zwangere vrouwen vallen ten prooi aan dat bemoeizuchtig gedrag.
Zo af en toe komt er in de stad iemand op mij af, legt zijn hand op mijn schouder en fluistert “ik bid voor U mevrouw”, ongetwijfeld goed bedoeld, maar bij mij gaan de nekharen rechtop staan, en met een nauwelijks verholen ongeduld schut ik de hand van me af. “Wie geeft jou toestemming me aan te raken” bitch ik in gedachten, maar aan de buitenkant produceer ik een vluchtig lachje, voor ik het aanbod afwijs.
Erger nog zijn de zedenprekers, die menen mij te moeten vertellen dat het een straf van God is. “Natuurlijk” denk ik dan “ik heb in de baarmoeder al zoveel slechts gepresteerd dat ik daar eens flink voor afgestraft dien te worden”. Ik heb mijn moeder nog eens nagevraagd of ze 9 maanden misselijk was geweest, of ander soort ongemakken had gehad. Ze moest wel een poosje liggen voor een dreigende miskraam. Dat was natuurlijk de misdaad. Ik had het veld moeten ruimen toen werd aangegeven dat ik beter op kon krassen. Onzin allemaal.
Van de week kwam ik er weer een tegen, bij het vak van het vegetarisch vlees. Als ik dat nu maar braaf een poosje zou eten liep ik met een paar weken weer. Ik heb maar vriendelijk uitgelegd, dat al het vegetarisch vlees van de wereld niet aan kan laten groeien wat er niet is. Hoewel, misschien als je alles op een hoop gooit, er pulp van draait en goed in boetseren bent, je weet maar nooit wat ze tegenwoordig allemaal kunnen..:-)