Eindelijk voel ik me begrepen als ik naar het plaatje op Geweldige Pagina kijk. Mijn gedachten gaan terug naar die winter een paar jaar geleden.
Met tegenzin slof ik door de vers gevallen sneeuw, de ijzig koude wind kleurt mijn wangen rood en verstijft mijn kaken, dan ben ik eindelijk waar ik moet zijn. Voorzichtig hijs ik me langs de leuning van het glibberige, besneeuwde trapje omhoog en stap de bus binnen. Ik leg de uitnodiging op de kleine balie en een medewerkster wijst me op de minuscule wachtruimte, net genoeg voor drie man.
Een jonge laborante komt me halen en wijst me een kleedhokje aan. “Dan mag U nu uw trui, hemd en BH uit trekken” zegt ze vriendelijk.
“Wat !” roep ik verontwaardigt “het is midden in de winter, hoe koud denk je dat het is”. “Alles is goed verwarmd hoor mevrouw” zegt de laborante. Natuurlijk, denk ik, en daarom heb ik kippenvel, formaat Himalaya op mijn armen staan. Even later neemt ze me mee naar het volgende vertrek.
“Kunt U even stil blijven staan” zegt ze een beetje ongeduldig, kijkend naar mijn gewiebel. Dan komt ze met de twee gevreesde plaatjes, pakt mijn linkerborst vast en smakt hem er tussen, de twee plaatjes steeds strakker aandraaiend, mijn god het lijkt wel of hij tussen een bankschroef wordt geplet, ik probeer nog iets naar achter te stappen maar ik zit muurvast. “Ach mevrouwtje, het is even een vervelend gevoel” zegt het jonge ding. Kan jij mooi zeggen, denk ik, ik heb geen cupmaat erwt op een plankje, ik heb tieten. “Wacht maar tot jij de vijftig gepasseerd bent en een beetje uitgedijd” mompel ik wraakzuchtig “dan kan ik tenminste lachen”. Dan wordt de tweede borst uitgespreid en plat gedraaid tot formaat pannenkoek, het zweet breekt me bijna uit en ik moet mezelf dwingen zo stil mogelijk te staan.
“Het is toch vrijwillig” zei dochterlief nog, voor het weggaan. Wat vrijwillig ? Ze jagen je de stuipen op het lijf met de vreselijkste scenario’s als je het niet laat doen, je reinste geestelijke en lichamelijke mishandeling en je kan er niet eens aangifte van doen op het politiebureau. Waarom hebben ze voor mannen geen prostaat kanker onderzoek, en ik zie het beeld van jodelende mannen met een plat gemept zakje tussen twee röntgen platen al voor me. Kijk dat doet een vrouw nu deugt en ik giechel mezelf door de rest van het onderzoek heen.