In blinde paniek belt mijn zusje op, nou ja blinde paniek, eerder gezonde nieuwsgierigheid, maar je schrijft of je schrijft niet en overdrijven mag. Ze vraagt of ik de man, samen met zijn hele leven, in de kliko heb gegooid, als ze het hierna volgende stukje heeft gelezen. Nee natuurlijk niet, maar in een van de voorgaande jaren, “toen de man en ik elkaar net kenden” tijdens een opruimkoorts, kreeg ik ineens een kleine inzinking.
“God, ik heb zo geen zin meer” mailde ik de man. Waarop hij antwoordde ” Riep je mijn kind”. Het hierop volgende antwoord had hij vast niet verwacht.
“God, ik heb zo geen zin meer” mailde ik de man. Waarop hij antwoordde ” Riep je mijn kind”. Het hierop volgende antwoord had hij vast niet verwacht.
Lieve Heer
Zegen mijn ongelovige ziel, wat ik nu toch gehoord heb, maar vanzelfsprekend had ik het kunnen weten dat U in deze moderne tijden gewoon een, voor deze aardklootbewoners, bereikbare internet verbinding naar boven had. Ik hoop niet dat er te veel mensen zich bewust zijn van de mogelijkheid rechtstreeks met U te communiceren, anders raakt mijn email ondergesneeuwd in het geweld van pings, tings, tweeds en you’ve got mail’s, al moet ik zeggen dat Incredimail best leuke notifiers heeft. Toch zou ik dit programma niet aanbevelen omdat het soms nogal instabiel is en de gebruikers de meest vreemde, via huisvlijt in elkaar geknutselde, brieven rond sturen, U zou daar nog rode oortjes van krijgen.
Ik dwaal af, daar heb ik soms meer last van, maar ik wil deze brief niet te lang maken, in verband met uw tijdsgebrek, U moet immers naar zoveel gebedjes, gemopper en ook over zonden afgelegde bekentenissen luisteren, dat het U af en toe duizelen moet.
Toch wil ik graag een verzoek indienen, als ik nu toch bezig ben een mail te schrijven, waarom niet, niet geschoten is altijd mis, nee heb je, ja kun je krijgen, God helps those who help themselves. Vanmorgen heb ik om mezelf te helpen dus maar eens een staatslot gekocht, dus als U nu zo goed wilt zijn om op de tiende van volgende maand te zorgen dat de juiste nummers vallen, dan zal ik U eeuwig dankbaar zijn, en misschien nog wel een schenking doen aan de plaatselijke kerk, in het kader van, de ene hand wast de andere.
Eigenlijk heb ik nog een tweede verzoek, ja ik weet het, ik moet mijn geluk niet tarten, maar als aan dat verzoek voldaan kan worden, mag U het eerste vergeten, volledig van de agenda schrappen, is het niet meer relevant. Als U nu vandaag of morgen eens vanuit de hoogte door de wolken naar beneden gluurt en U ziet daar een aardig loslopend stuk wild, stuur die voeten dan eens mijn kant op, ik heb niet zo veel eisen geloof ik, maar iemand met een leuk verhaal kan ik wel waarderen, ben zelf niet zo’n prater, maar dat weet U natuurlijk al. O nog iets, iemand die stevig in zijn schoenen staat, niet snel geïntimideerd is, zonder zelf bazig te zijn…:-)
Ik zal U niet langer van uw dagelijkse bezigheden afhouden en als ik ooit iets terug kan doen laat me dat alstublieft per omgaande weten en ik zal mijn best doen om U niet teleur te stellen.
Lieve Groetjes Moodswing
PS: De staatsloterij heb ik nooit gewonnen maar de voeten zijn mijn kant op gegaan….;-)