Ik heb altijd een beetje last van de nieuw jaars blues, als alle schitterende kerstlichtjes, ballen, slingers, het nep groen, weer netjes in dozen ligt te wachten tot volgend jaar. Als alle Dickens huisjes weer netjes ingepakt zijn en we voor het gevoel, wel een paar dozijn keer, de trap naar zolder op en neer zijn gegaan. Weg alle glitter en glans, die de donkere dagen zo vrolijk kleurden. De blues die neerdaalt als de overgebleven oliebollen en appelflappen van oudjaar zijn opgegeten en de laatste visite van de afgelopen dagen de deur achter zich dichttrekt. Soms vraag ik me af of ik de enige ben die last heeft van de nieuw jaars blues? Als maandag het leven van alle dag weer aanvangt is er geen tijd meer voor blues. Ik weet dus uit ervaring, het is kort, maar bijwijlen hevig.