Goede voornemens

Nu beleef ik gewoonlijk geen schokkende dingen binnen de veilige muren van ons honk, maar soms val ik ten prooi aan goede voornemens, die ik nooit schijn te hebben op oudejaarsavond of nieuwjaarsdag, omdat ik vermoed dat dergelijke voornemens, vooral onder invloed van de nodige alcoholische versnaperingen, door tegen elkaar op pochende jeugd, geuit worden, en je nul tot generlei waarde aan een op een dergelijke manier tot stand gekomen voornemen moet hechten.
Nee ik val meestal vlak na de zomer vakantie in de valkuil van goede voornemens, dit jaar heb ik me dus voorgenomen om eens wat BBB (Buik Borst Billen) oefeningen te doen, teneinde te proberen de wat slapper wordende spieren en de daar aan hangende huid een beetje te verstevigen. Nooit geweten dat een eikenhouten parket vloer zo onaangenaam voelt als je daarop de overjarige gymnaste probeert uit te hangen, maar voila, geen kinderachtig gedoe, gewoon vooruit met de geit.
Eerst een kwartiertje fietsen om de spieren warm te krijgen, nou dat gaat nog wel, had geen idee dat fietsen me nog best aardig afging.
Daarna een paar staande oefeningen en zuchtend en kreunend stap ik om de beurt met linker of rechter been uit,  terwijl kleinzoon zich als een drenkeling aan mijn knie vastklampt, alsof ik als kersverse beginneling zit te wachten op die 15 kilo extra gewicht.
Kom op mam, zegt oudste dochter, en fervent sportschoolbezoekster, je moet ook wat aan die armen doen, anders krijg je van die kip filetjes, geen gezicht.
Dus probeer ik me met kleinzoon op de rug (want het is tenslotte reuze spannend wat oma daar allemaal aan het doen is ) manmoedig op te drukken.
Fout, roept dochter, dat is geen opdrukken, dat zijn weekend oefeningen, ik krijg meteen de slappe lach, en maak vandaag niks meer klaar, einde goede voornemens voor nu.
Geen drilsergeant die mij nog in beweging krijgt.