Langzaam slenteren we door de druilerige regen, niets doet nog denken aan de hitte van de vorige dag, het lijkt meer op een kille koude natte herfstdag, alleen de wind laat het afweten. Veel te schaars geklede mensen schuilen kleumend onder afdakjes en overstekende richels van winkelpanden. Maar de man heeft een missie en hij troont me mee een winkel in, zet meteen koers naar achter in de zaak. Daar waar het babyspeelgoed zich bevind. Pakt van alles in zijn hand, wikt, weegt en legt het tenslotte als afgekeurd weer in het rek. Onverrichter zake keren we terug naar de uitgang en dan ineens, vlak bij de deur, valt zijn oog op een tubetje kindertandpasta, staat er even mee in zijn hand, bekijkt het aan alle kanten en zegt tenslotte “maar ze heeft natuurlijk helemaal nog geen tanden”. “Man” snik ik gierend van de lach “ze is nog niet eens geboren !!” Nog net hoor ik gegiechel als we de deur uit gaan.