Over mijn bak virus had ik in mijn vorige blogpost al iets los gelaten, ik heb het virus wel en zou ook graag meer bakken maar helaas houdt mijn rug daar geen rekening mee, dus eigenlijk is mijn kringetje groot genoeg om de kriebel zo af en toe kwijt te raken.
Lang voor het bak virus had ik het brei virus, maar met het groter worden van de kinderen en door hun gemopper op de jeukende breisels woede dat virus langzaam maar zeker uit, totdat er niet veel meer van over was dan tonnen vol met ongebruikte bollen wol. Dus afgelopen voorjaar de koe maar eens bij de horens gevat, de hele boel uitgezocht en werkelijk kilo’s en kilo’s wol aan een organisatie gedoneerd die er knuffels van maken voor kindjes in het ziekenhuis, een mooi en nobel doel dacht ik zo en ik sta er dan ook nog steeds achter, maar ineens begin deze week sloeg het toe, met een onverwachtse kracht, het brei en haak virus. Dus zit ik nu met trommelende vingers op het door mij bestelde patroon te wachten zodat ik naar de wolwinkel kan om een nieuw voorraadje in te slaan en ik eindelijk, eindelijk kan beginnen. Ik hoop het resultaat van al mijn inspanningen snel te kunnen laten zien.